Drzewa iglaste

Szeleszczące nam pod nogami liście w różnych odcieniach żółci, pomarańczu, brązu i czerwieni to niechybny znak, że jesień mamy w pełni. Są jednak drzewa, które zachowują swoją zieloną szatę przez cały rok i to właśnie o nich będziemy mówić w tym tygodniu – drzewa iglaste. Drzewa iglaste, a zwłaszcza sosna zwyczajna (Pinus silvestris), to drzewa, które przeważają w polskich lasach i nieodmiennie też kojarzą nam się one po części z właśnie nadchodzącym czasem święta zmarłych oraz grudniowymi świętami Bożego Narodzenia.

W Polsce rośnie siedem gatunków rodzimych drzew iglastych: sosna limba (Pinus cembra), sosna zwyczajna (Pinus sylvestris), sosna górska (Pinus mugo), świerk pospolity (Picea abies), cis pospolity (Taxus baccata), jodła pospolita (Abies alba) i modrzew europejski (Larix decidua). Gdyby doliczyć tutaj jałowiec pospolity (Juniperus communis), który także czasem przyjmuje formę drzewa, gatunków tych mielibyśmy osiem. Najbardziej rozpowszechnionym z nich jest właśnie sosna zwyczajna – jest to wynik prowadzonej w latach 1946 – 1970 gospodarki leśnej, która polegała w dużej mierze na zalesianiu plantacjami sosnowymi. Według danych za lata 2015-2019 sosna zajmuje od 54% do 60% powierzchni lasów w Polsce (prywatnych lub państwowych).

Drzewa iglaste, jako wiecznie zielone, bardzo przemawiały do wyobraźni ludowej i traktowane były w Polsce z szacunkiem i powagą zarówno w czasach przed, jak i po przyjęciu chrześcijaństwa. Były one źródłem wielu potrzebnych w codziennym życiu surowców, w tym również ziołoleczniczych. Drzewa te służyły także jako inspiracja dla całego szeregu twórców i twórczyń, czy to w dziedzinie literatury, kultury czy też sztuki. O tym wszystkim więcej opowiem Państwu w czwartek.