Głóg

W tym tygodniu bohaterem Kwietnika jest pochodzący z rodziny różowatych głóg (Crataegus). Przedstawiciele tego rodzaju przyjmują formy ciernistych krzewów lub niewielkich drzew, które spotkać możemy na terenie całego kraju. Według Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski, występujące u nas gatunki rodzime to: głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna), głóg dwuszyjkowy (Crataegus laevigata), będący prawdopodobnie ich mieszańcem głóg pośredni (Crataegus media), a także głóg odgiętodziałkowy (Crataegus rhipidophylla/curvisepala) i głóg nierównoząbkowy (Crataegus kyrtostyla). Oprócz tego rosną u nas także gatunki, które zostały sprowadzone z zagranicy – głównie z Ameryki Północnej – gatunki te należy obserwować pod kątem potencjalnej inwazyjności.

Głóg, ze względu na swoje walory ozdobne i lecznicze, był i jest rośliną do tej pory sadzoną chętnie w parkach czy też ogrodach – zaleca się jednak wybieranie gatunków rodzimych dla naszej flory, ze względu niewiadomą, jaką stanowi wprowadzanie do flory Polski kolejnych gatunków obcych. Jest to roślina, która nie ma wysokich wymagań glebowych ani stanowiskowych i rosnąć będzie także na glebach uboższych w składniki mineralne, odporna na zmienne warunki pogodowe. Gatunki te kwitną zwykle na przełomie maja i czerwca, na biało, z rzadka na różowo, a owoce dojrzewają we wrześniu – obecny moment to doskonały czas na ich zebranie.

Liście młodego krzewu głogu jednoszyjkowego w porannej rosie

Warto jednak wiedzieć, że spośród wszystkich gatunków głogu tylko dwa, a mianowicie głóg jedno- i dwuszyjkowy, charakteryzują się właściwościami zdrowotnymi. Ze względu na swoje lecznicze zastosowania, choć nie tylko, głóg był także ważną rośliną w kulturze, kuchni i obrzędowości ludowej, o czym świadczy choćby wiele różnorakich nazw zwyczajowych jakimi określano go w różnych regionach Polski. O tym wszystkim więcej opowiem Państwu już w czwartek.